Bu NE Biçim ZAMAN Şiiri - Ramazan Kılıç

Bak, duygular, hep yok olmuş,
Kapkaradır da, ak olmuş,
Gönüller aç da, tok olmuş,
Ya Rab,bu ne biçim zaman.

Bal sürülmüş de dillere,
Karlar yağar, gönüllere,
Tanıdık döner, ellere,
Rabbim, bu ne biçim zaman.

Yola çıkan, yolda kalmış,
Dünya hevesine dalmış,
Göz ağlamaz, gönlü dolmuş,
Rabbim,bu ne biçim zaman.

Kul, paradan emir alır,
İnsan görmez varlık tanır,
Bu dünyayı, gerçek sanır,
Rabbim, bu ne biçim zaman.

Niceler var,zevke dalmış,
Aklı alim, cahil kalmış,
Nefsi yüreğini çalmış,
Rabbim, bu ne biçim zaman.

Haramlar helal sayılır,
Helale haram kıyılır,
İnsan ne zaman ayılır,
Rabbim, bu ne biçim zaman.

Hani nerde medeniyet,
Neden,çekeriz eziyet,
Süslü-püslü boş vaziyet,
Rabbim,bu ne biçim zaman.

Her şey nasip ettin kula,
Kullar esir olmuş pula,
Kim ne böyle buldu, bula,
Rabbim,bu ne biçim zaman.

Rabbim, kullarına acı,
İblis kula takmış tacı,
Sensin gönüller ilacı,
Rabbim, bu ne biçim zaman.

Ramazanım hak, biline,
Hak demek gerek diline,
Düşürme el dost eline,
Rabbim bu ne biçim zaman.

İstanbul
15 01 2011