Bu muydu İnsan Olmak?

Göz yaşına susamış sînelerden vuruyor
Güneşin adı çıkmış ateşsiz kavuruyor.

Her evde feryat, figan, gözde yaş, kalpte sızı
Hangi vicdan hapseder, arsızı, vicdansızı?

Dağlar taşlar dayanmaz fısıltıma, ahıma
Vazgeçtim gecelerden göz dikti sabahıma.

Heyhat, gafletli yürek kendini bir şey sandı
Bilmedi ki âlemin hazinesi insandı.

Olur muydu bilseydi bunca miskin can avar
“ Az güler çok ağlardı ” insan denen canavar

Hiç ümidim kalmadı gezeliyorum zanda
Gönlümün ilkbaharı kilitlendi hazanda

Kör şeytanı kör edip sevgi tutsaydı maya,
Yürek yürek dumanlar yükselmezdi semaya.

Sen büyürsün, o büyür yürekte büyür sızın
Belki bir sam yeliyle biçilirsin ansızın.

Bazen kara bazen ak ömür tükendi derken
Gelişimiz insan da insan mıyız giderken?

gelin - Kırşehir