On beş asır öncesi, bir mecliste şu dendi;
Acep kimdir şu kavme, layık olan efendi?
Bir sessizlik kapladı, önce kavmi derinden,
Ne bir cevap verildi, ne halk kalktı yerinden.
Herkes merak ederken, verilecek cevabı?
Cevap oldu suale, son resulün hitabı!
Tahmin edin bakalım, o elçiye ne dendi?
Hakikaten kim idi; milletine efendi?
Âlemlerin fahrinden, tüm dünyaya şu dendi;
“Kim halkına hadimse; odur gerçek efendi! ”
Demek layık olamaz, halkı ezen o, şana!
Ancak o, nam verilir; millet için koşana.
Muhteremdir elbette; halklar için çalışan!
Kim onlara zulmeder; olur ancak had aşan.
Lider halka hadimdir, kral ya da bey değil!
Zalim bey ve krala, etmen sakın siz meyil!
Bakman atıp, tutana, bakın siz icraata!
Kul yetkiyi alınca, çıkar arza çok hata.
Laf yapana değil de, iş yapana yönelin!
Şaklabanlık yapanın; karşısına dinelin!
Gına geldi onlardan, boş laflara tok karın!
Dediğini yapanın, dostu olun siz varın!
Hatırlayın ne yaptı, efendisi evrenin?
Yoksa sizde malumat? bir bilenden öğrenin!
Milletinin işini, bizzat gördü kendisi!
Ancak öyle oldu o, halkının efendisi.
Cihat ŞAHİN
14.06.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 15.6.2010 00:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!