Bu Mektup Sana Şiiri - Reşat Öztoprak

Bu mektup sana sevgilim
Çok fazla kelimem yok anlatabilecek her şeyi
Ama biliyorum ki her şeyi içine sığdıran
Bir çift gözün var kahve rengi.

İnsanlar doğup büyüyüp ölüyorlar
Ölürken yetmiyor öldürüyorlar
Dalda yumurtadan çıkmış yavru kumruyu
Bir köşede insanlardan saklanan
Annelerince gizlenmiş ördek yavrularını
Ve köpeği sokakta ve kediyi
Bir de öldürürken onlardan olacak olanları
İhtimalleri bile öldürüyorlar
Afrika'da aslanı ve Anadolu'da kaplanı
Sibirya'da ayıyı ve Doğu'da kurdu
Gökte kuşu ve yerde canlıyı
Öldürüyorlar ölürlerken.

Nereden buraya geldik diye düşüncelerim ağır
Ve kıvranırken çözümsüzlüklerde
Gözlerine bakarken bir dünya görüyorum
Mert ve herkese kendi gibi bakan
Tek bir penceresi olup
Bir renk ile gök kuşağında yerini alan.

Değil midir zaten bizi bizden çalan
O meşhur adamına göre muamele mevzusu
Hırsızla hırsız yalancıyla yalancı
Ve doğru ile doğru yanlış ile yanlış
Bir bakarsın dindar bir bakarsın inançsız
Bir bakarsın gözeten bir bakarsın sömüren

Merak ediyorum sevgilim
Onca şey olabiliyor insan
Adamına göre yani
Bir çiçekle çiçek olmayı hiç düşünebildi mi?