yalnızlığın en zengini1957
doluydu bu masalar
her sandalyede
bir sevgili bir dost
şimdi gördüğün
gece ve gündüzün
yer değiştirmesi
yani zaman denen
şu kimine çok
kimine yetmeyen
susuz değirmen
kalkıp gittiler
kimseye kırılmadan
gönüllere taht kurup
hatta omuzlarda
kimisi el üstünde
yapraklarda dökülecek
sadece rüzgarın
esmesini bekliyor
ağaç mı takıldı gözüne
ona da bir balta
vuracak çıkar
zamanı dolmamış
bir oduncu
gidenler ne ilk
nede sonuncu
Kayıt Tarihi : 8.1.2014 22:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şimşek Acar](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/01/08/bu-masalar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!