Bu köy Şiiri - Mustafa Yaman 2

Bu köy bizim köyümüzdü önceden
Yıkık kaşlı esmer adamlar yaşardı
Onlarda kaybolup gitmişler birer, birer
Silinmiş izleri yıkılmış duvarlar
Yaralı bir hançerdir sadece kalan
Oda paslanmış ömre ziyan.

Yalnızlığın seyrindeyim üstümde bir bulut
Kalmadı geçmişten tek bir umut
Tersyüz olmuş bu köy; adım başı kaygı
Eskiye dair tek bir eser kalmamış
Bahtiyar günlerimizi hatırlatıyor mezarlar
Daha nasıl ölünür bu köyde
Azıcık bir ümit bile kalmadı içimde.

Yorgunum tıpkı şurada yatanlar gibi
Yalanla beslenen bu nesilden
Tekbir söz söylemeden kaçıyorum
Saklanıyorum aklımsıra çıkmazlara
Ay düşüyor gecelerime; yıldızlar pek uzak
Çığlıklar duyuyorum uykularımda.

Eskimiş hüzünler akıyor burdan
Kim inanır ihtiyar çocuklara şimdi
Köpükler vuruyor kıyılara
Kar yağıyor o çocukların saçlarına
Bir gün daha eriyor karşı dağlarda
Bu köy aynı köy değil
Görünmüyor eski çocuklar uyandığında.