Bu Köşe Şiiri - Mehmet Faruk Sepici

Bu kuytu yer, bu köşe,
Benim yerim, benim köşem,
Dertlerimi kendimle konuştuğum,
Kimselerin olmadığı,
Kendimle dertleştiğim,
Benim köşem,

Bu köşede ayrılık, hüzün var,
Bu köşede hasret var,
Bu köşede insanın ocağına,
İncir ağacı diker, yalnızlıklar,

Bu köşede toplanır,
Alt alta, yan yana, uç aca,
Bütün yalnızlıklar,
Topla, çarp, böl ya da çıkar,
Bütün hesaplar, sonunda bir çıkar,
Elde yine bir yalnızlık var,

İstemedim mi sanıyorsunuz?
Yalnızlıktan kurtulmayı,
Denemedim mi sanıyorsunuz?
Yalnızlıktan ayrılmayı,
Anlatsam inanmazsınız,
Nice ümitlerle, kimlere,
Az çok sonucunu bile bile,
Delicesine bağlandığımı,
Ciğeri beş para etmezlere bile,
Hem de kaç tanesine, kaç kere,
Temenna çaktığıma,
Bu köşe şahittir,

Bu köşeye gelirim,
Her fırsat bulduğumda,
Bu köşe bilir göz yaşlarımı,
Bu köşe tanır hıçkırıklarımı,
Hayal kırıklıklarımı,
Bu köşeye anlatırım,
Ümitsiz aşklarımı,

Ne yapalım, elden ne gelir,
İnsanda şans olmayınca,
Şimdi dünya hali, daha da zor,
Hele insan kocayınca,

01.04.2000