Yeryüzünde kibirle yürüyen zavallı,
Sende bir kan pıhtısından yaratıldın,
Sana kim öğretti kalemle yazmayı,
Sanma ki küçük dağları sen yarattın,
Sakın zulüm etme mazluma, düşmüşe,
Akıllı ol, bu azgınlık bu kibir niye.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta