Bu Kibir Neden? Şiiri - İbrahim Bozkurt

Geçen yıllarımı özler dururum,
Maziye bakınca seni görürüm.
Beni unutmana şaşıp kalırım,
Bu kadar vicdansız olamazsın yâr.

Eziyet etmenin bir sınırı var,
Bana ettiklerin affedilemez!
Benim kaderim mi? Bu bilinemez,
Bu kadar vicdansız olamazsın yâr.

Birlikte beraber yollar yürüdük,
Deniz kenarında gâhi doğada!
Eğlenip çoşmuştuk geçmiş zamanda,
Bu kadar vicdansız olamazsın yâr.

Bozkurt’a ettiğin eziyet yeter,
Oda bir insandır el insaf yeter.
Kendine gel zalim, bu kibir neden,
Bu kadar vicdansız olamazsın yâr.

08.03.2024