BİLMİYORDUM: SUSMAM ADINA VERDİĞİN FISTIĞIN TADI; DAMAĞIMDADIR! .
Ben, Yine Aynı Yerimdeyim; Bu Kez Elde Kalem, Yollarında Değil! .
Bu Kez, Çağı Yakalamak Adına: Klavye Tuşlarında Arıyorum; Seni! .
İlk Tesirli Şiiri; Sen Okutmuş İdin Bize: Sevildiğimizin Işığı! .
Sevildiğimizi Şimdilerde Anlıyoruz; Affet Beni; Ey İnsan Dostu! .
“Bu Sene; İnsanlık Moda Olsun! .” Diyorsun: Kurbanın Ben Olayım! .
Mavi Gözlerinle Bak Yine, Yine Fıstık Yiyeyim Elinden; Ne Olur! .
Söz; Bu Kez Pişman Olmayacağım: Konuşabiliyor Olduğuma! . ŞÜKÜR! .
O Fıstığın Anısı Yok Mu; Bilemedim: Ağzımda Tutmam Gerektiğini! .
87 Senesinden Kalma Damak Tadı Fıstık Arıyorum Şimdi İnsanlığa! .
Yine Fıstık Vereni Arıyorum; Dolu Dolu Adanmada: Memleketimize! .
Ben; Ağzıma Geleni Konuştum Aslında: Tutamadım Dilimi Bir Kere! .
Yine De Yalnızlığa Mahkum Olmuşum; MAVİ GÖZLERİNİZİN: ATEŞİNDE! .
{ Metin Yazarı: Kemal KABCIK – ANTALYA - 04 Aralık 2011 Pazar 07:22:55 }
Kemal KabcıkKayıt Tarihi : 23.1.2012 17:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!