Bu Kentin Hüzünlü Bir Hatırasıyız

Bu kentin ıslak sokaklarında,
Basmadığımız iz bırakmadığımız,
Bir kaldırım taşı yok,
Elimizi sürmediğimiz bir duvar.

Koşup kıyılarında,
Ve masmavi sularına bakıp denizin,
Sarılırdık bir bankın üzerine oturup birbirimize,
Ağlaya ağlaya koklardık birbirimizi,
Bu rüya birgün bitecek diye...

Korkular sarardı bizi simsiyah,
Alaca karanlığına vururduk gecenin,
İsyancı bir haykırış savururduk gökyüzüne,
Ve kayıp giderdi yıldızlar uzayın derinliklerine.

Birbirimize bakıp gözlerimizde ifade arardık,
Sonra yanık türküler çıkardı dudaklarımızdan.

Herşey bir anda yok olup gitti,
Aradık hatıraların arasında birbirimizi,
Öyle karmaşıktı ki duygular,
Öylesine acıklıydı sonumuz tutunamadık.

Bu kentin hüzünlü bir hatırasıyız biz,
Gözyaşlarımızın ıslattığı kaldırımlar,
Şimdi öyle buruk, öyle soğuk ki,
Ve gökyüzü öyle karanlık ki.

Biz nerede bulduk birbirimizi,
Nere de kaybettik aşkımızı,
Şimdi nerdedir senin varlığın,
Benim ruhum hangi acılarla boğuşur...