Uzaklardan sana yazarken en çok buna takıldı duygularım
sürüyle bulut geçerken gözlerimden hangi mevsim olduğunu tenime değen yokluğunla anladım.
kırmızıya boyarken her çerçeveyi
çerçevedeki yüzlerin utangaçlığıyla değişti bütün yolculuklar ve ben hep en uzağını seçtim uzun süren bütün yolculuklardan öteye giden yolların…
hüznü anımsarken gözlerinin çukur yalnızlığında ellerine değebilecek kadar yakın olamadığım için yağmura adadım bütün dualarımı
parmaklarına değen şimdi duygularım
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta