BU KENT Şiiri - Şeref Kaya

Bir ögle vaktiydi kadirli sokaklarinda,
Bir kadin bagiriyordu: ciglik, cigliga!
Sevgim, mutlulugum, mutlulugumu caldilar,
Diye feryat ediyordu.

Etrafina insanlar, toplanmis.
Fisilti halinde yükselen ses,
Ne mutlulugu? Mutluluk ney?
Diye birbirine soruyorlardi.
Seref kaya
Icim kan agliyor, kadina.
Benimde mutlulugumu calan,
Bu kentin insanlari,
Mutluluk tanimiyor.

Bagiriyorum: insanlar! insanlar!
Bön, bön bana bakiyorlar,
Bu kentin insanlari,
Mutluluk nedir tanimiyorlar.

15.02.72.Kadirli