Bu Karanlıkta Şiiri - Abdulkadir Kara

Bir gün bu evden çok uzakta olacağım.

Hasretinden gözüm dolarken,

Bu şiiri yazdığım odacığın,

Kaybolacağım.

Dünün kaybolduğu gibi, yarının kaybolacağı gibi.

Günün hayrolacağı biri, henüz görmemişken dibi.

Bende bir zamanlar şimdiki zamanın öznesi idim.

Geçmiş zamanın canına geçmiş bir anın,

Acısı gelir bugüne dayanır.

İnsanoğlunda zaman kadar eski bu ağrı

Anılar nefes alıp verir

Şahididir gözlerimin camının buharı

Alnıma bir çizgi daha atarken hüzün

Mimiklerine veda eder yüzüm

Geçmişle geleceğin arasını yapamam

Çünkü hatıraların kesilmez sözü.

Geride kalanlarımla özüm demlenir

Zamanın benden aldıkları,

Şimdi kim bilir nerededir.

Dünya bilmez mutlu öldürmek gibi bir erdemi

Bu karanlıkta açsam da bir kapatsam da bir perdemi.