Bu Kâlbin Hanımı Şiiri - Mehmet Semercio

Bu Kâlbin Hanımı

Bu kâlbin hanımı cadıya döndü,
Hep dediği olur; siyah ak gayrı.
İçi boş lâflarla gemi yürütür,
Yalan sözlerine karın tok gayri.

Onun varlığıyla gelirdim aşka,
Tekrardan yaşansa o günler keşke.
Şimdiler değişti; her işi başka,
Bakışları desen göze ok gayrı.

Her şeyi denedim, yola gelmez ki,
Canını da versen şaşmışa az ki.
Başıma gelenler ne biçim yazgı?
Yàr diye sevdiğim sırta yük gayrı.

Dünya zindan oldu, her günüm zehir,
Altmışından sonra çekilmez kahır.
Yarın yarın diye ederim tehir,
Çareler tükendi, ölüm tek gayrı.

Mehmet Semercio