Bu işte, Şiiri - Gülgün Karaoğlu

Apr,21/04

Bu işte,
Bu!
Döngü bu,
Süreç bu!

Aşk şiirleriyle
Başladım yazmaya,
İlk...
Azdılar,
Yaşanılasıydı
Hep
Yazınılasından
Aşk...

Acı şiirlerine geldi sıra,
Çoktular...
Derin nefesler arasında,
Gözyaşı molalarıyla
Yazıldılar...

Sorgulama şiirleri vardı sırada,
Derin,
Kaygılı,
Uzun...
Sağaltmaya geçene dek!

“Ben” şiirlerinin sırası artık gelmişti.
Sağaltılıyordu
Yürek,
Sarılıyordu yaralar
Tek tek...

Derken...
Nerden çıktı bu hasret?
Şiirlerim artık
Özlenen bir erkek...
Buram buram,
Diri diri,
Sanki hiç
Unutulmaya
Yeltenilmemiş gibi...

Yalnızlık şiirleri
Döngünün son noktası!
Dün gece farkettim,
Yalnızlığı yazdığımı...
Hüzünlüydüm biraz,
Azıcık da umutsuz...
Bir minik ateş böceğiydim,
Gecenin bir vakti,
Kanatları yaralı...

Sabah
Aydım birden.
Bu işte
Bu!
Süreç bu!
Tamamlandı döngü!
Yazsam yazsam
Nereye kadar,
Yalnızlığı!

Mutlu oldum!
Döngü başlangıcının
Anladım,
Çok yakınlarındayım!