bir meltem esintisinde başlıyor rolüm
insan elbisesi içinde endamlı olur yürüyüşüm
hafiften tebessüm koyuyorum bakışlara
hafiften isyanda dalgalanıyor
sahipsiz bıraktığın kaldırımlarla buluştuğumda…
sokak şarkıcısı yüreğin önünde…elinde gitarı
yaramaz gözyaşlarıma nispet
seni çalıyor her adım atışımda
işte bitiriyor beni…dinlerken ellerime düşen
bu…ince kırık nota…
tünele yönelip denize asılmak niyetim
belki bir balıkçı teknesinde
kırık notayı ehlileştirebilir
sesini arayan kanat çırpınışlarım
olta boş abla diyor biri
oltan boş…demek ki bir ben görüyorum
bir gülüş havada dolaşıyor o sıra…
haliçe yaslanmak geliyor içimden
pier lottiye gidip bir bardak çayla yudumlamak yaşantımı
sessiz, küskün gidenlerin tam ortasında
kendi yorgunluğumu bırakmak istiyorum Eyüp Sultan’a varınca
güvercinlerin dansı, kulağıma seni fısıldayışları
gülhaneye taşındıyor bir anda…
dur diyemiyorum…sergüzeşt aklıma
her yer sessizliğiyle baygın oturuyor
bağdaşımı kurup Aşık Veysel’in önüne
asılıyorum kirpiklerime
inceden bir şarkı yine tırmalıyor içimi
bir telaşla bizim
o çift olan iki kırık notayı birleşitirip getiriyor istiklalde bıraktığım şarkıcı…
06/12/2006-16:13
İlknur KöknarKayıt Tarihi : 7.12.2006 18:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kahve içtim ve Halici Pierre gibi seyrettim.
Teşekkürler.
TÜM YORUMLAR (12)