güneş çıkınca sönüyor gökteki ve yerdeki yıldızlar
ve her şey böyle başlıyor
sokak lambalarının suni cezbesi bile anasını terk ediyor
gün bizi içimize hapsediyor
komşu çocuklarına heveslenen müşfik anneler gibi
bize 'olması gerekenler güruhu' nun elbiselerini giydiriyor
metropolis evrenlerin vahşi doğasına salıyor
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta