Bu halk bir gün hesap sorar,haramzadelerden

Kişisel mahremin için savaşırım.
Bireysel özgürlüğünü korumak için yaşamımı adarım.
Düşüncelerinin insan yaşamına kastetmediği sürece, birilerini öldürmek için tetiklemediği sürece yanındayım.
Aile, iş, sokaktaki yaşamın sana özgüdür.
Onu korumak için canımı ortaya koyarım.
Hangi müziği dinlediğin, hangi romanı okuduğun, şiirlerin, konuşmaların sana özgüdür.
Özgürlüğüne, özgünlüğüne, özerkliğine saygı duyarım.
Çünkü sen bir dünyasın.
Derim ya her insan bir evrendir.
Derim ya her insan başlı başına bir tarihtir.
Doğduğundan öldüğüne kadar ne harcarsan harca, kiminle evlenirsen evlen, ister bohem yaşa, ister feodal.
Bu senin seçimindir.
Başkalarına zarar vermediğin sürece bu senin yaşamındır.
Kendini mahveden bir yolu da seçersin, bu senin özgür iradendir.
Kendini yücelten bir yaşamı da seçersin buda senin seçimindir.
…
Buraya kadar anlaştık mı?
…
Ne söyleyeceklerimi yakaladın sanırım.
…
Ama devletin bir kuruşunu kendi çıkarına harcarsan.
Ama yetimin hakkına saldırırsan.
Ama hastamın hakkını sömürürsen.
And olsun ki.
Yedirmem sana.
Dünya görüşün ne olursa olsun.
İster asil ol, ister rezil.
Devletin mahremine, milletin kaynaklarına, geleceğin yatırımlarına göz koyarsan, onları mahremin gibi değerlendirirsen.
Orada da sana geçit vermem.
Ey, devletin kaynaklarını kişisel saltanatlarına harcayanlar.
Sonra bunları gizlemek için yüksek değerleri kullananlar.
And olsun ki, bilin ki bu ulus, bu halk yedirmez.
Size.
Bugün gücü elinizde bulundurup insanları susturabilirsiniz.
Kişisel çıkarlarınıza o kadar düşkün hale gelirsiniz ki.
Acımasızlık, duyarsızlık, sorumsuzluk.
Bütün vicdanınızı karartmış olabilir.
Gerçekler gözünüzden kaçırılır, etrafınızdaki şakşakçılar size tozpembe manzaralar gösterebilirler.
O yetimlerin hakkını bu millet size yedirmez.
O sakatın, hastanın.
Açlık sınırı altında ücretlendirdiğiniz.
Evinde tencere kaynatamayan halkımın.
Çocuğuna harçlık veremeyen babamın.
Et yiyemeyen halkımın.
Bozuk, sağlığa aykırı gıda yedirdiğiniz halkımın.
Bir gün uyanır bu millet.
Bir gün silkelenir.
Bir gün şaha kalkar.
Sizin gibi evlatlar yetiştirdiği, size izin verdiği için utanır, acılarını bağrına basar.
Ama sorar hesabını.
Sanmayın ki, haram yiyenden bu millet hesap sormaz.
Sanmayın ki aydınlıkları karartanlardan hesap sormaz.
Sanmayın ki ağalarla, aşiretlerle işbirliği içinde olanlardan hesap sormaz.
Soracak.
Bu halk bir gün kendini sömürenlerden, bu halk kendi kaynaklarını ceplerine indiren ister kamuda olsun, ister siyasette olsun herkesten hesabını soracak.
Devletin mahremi olan, bu milletin ürettiklerini çöpe atarcasına, onu fakrı zaruret içinde bırakırcasına saltanat süren haramzadelerden bu millet hesap sorar.
Kişisel mahreminize saygı duyarım.
Ama devletin mahremine el uzatırsanız, yediğiniz haramlardan halkımın hesap soracağına eminim.