Başlamak bir güne, masum bir bakışın kirpiklerine takılıp
karanlıktan, ışığa doğru azaltmak kendini.
Çözülmek zincirlerinden, ağırdan alamadığım
uzaklaşmak! Yatağın, masalsı sıcağından
yüzleşmek bedene inen can haliyle.
Açılmak! O iliklerime dolan gerçeğin yüzüne.
Gün ışığım, bu günde sana uyandım
uğratma acıyı, vefadan yana etmem şikâyet!
Doldurma içime an gibi kısacık bir zamandan
takasa verme beni, kötülerin şerrine iletme!
Aç kalayım! Yeter ki sıcacık bir el olsun uzanan.
Hakkını vermek zamana; ilaç niyetine and olsun
merhamet edeceğim kendime, merhametsiz!
Sonsuzluğun, yangınların da o ateşin
azı dişlerinde kıvransam da, küsmeyeceğim.
Adil olacağım kendime!
Gün ışığım, bu günde sana uyandım
sabahı, hayır ile doldur içime.
Kayıt Tarihi : 29.3.2014 19:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Altan İlhan Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/03/29/bu-gunde-sana-uyandim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!