ben bu yaşam öyküsünde
doldum
ağladım
kızdım kendime
acıdı yüreğim
sızladım
ah çocuklar
sabırsızlığım
tahammülsüzlüğüm
kanadım
kırıldım
gün erkencisine bir ayna tuttum
bu günde ağladım.
baktım çocuklar hep çocuk
onlar hep bir vurdum duymaz oyunbaz
pür neşe
gözlerde kırık bir parıltı
yüzler yarım ay gülüşü
gelememiş hala aydınlık
yarınlar adına
ah getiremedik
taşırken değirmene
yaşam nehrinden suyu
kovamız delikmiş
ah getiremedik bu günde
güneşi düşlerimizle
ah getiremedik
gelirken yollarda vuruldu özgürlük kuşumuz
kan
revan
acı
çığlık
her bir yan
sarmaşık
dolaşık
hey çocuklar
bağışlar mısınız acaba
içimin yangınında
hem sizin hem kendi adıma
ben bu günde ağladım
Vedat Koparan 19.10.2005
Vedat KoparanKayıt Tarihi : 3.12.2005 16:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!