Mesleğimde yirmi yılımı
tüketiyorum...
nerde benim coşkum...
Psikoloji de bir ders görmüştük bir zamanlar,
mesleğin ilk başlarında idealist,
ortalarında vasat,
bitimine yakın bıkkın olurmuş
insanlar...
her meslek için geçerli bu...
Yani bıkkın değilim ama,
umutlarım kırık,yani yılda bir defa hatırlanmak,
çözümlenmemiş sorunlar,
sorunlar yumağı...
aynı zor koşullar,
maddi,manevi...
insanların bizi,
insan olarak görmemesi..
ve yılın bir gününde herşey
yolundaymışçasına kutlanmak..
coşkulandırmıyor beni.
okuldayken sizler
birer beyaz meleksiniz derdi
hocalarımız..
üzgünüm hocam ama
keşke sizler insansınız deseydiniz
daha gerçekçi basardı ayaklarımız yere..
bir evde doğumu bile görmeden mezun olan ben
göreve başladığımın ertesi günü
evde doğuma giden ben..
bir melek olamadım nedense..
İyi bir insan olmaya çalıştım
yaşantım boyunca..
insanları kırmamaya çalıştım.
halada öyle ama sanırım
artık tükendim..
nerde benim 18 yaştaki coşkum..
Kayıt Tarihi : 12.5.2006 12:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hem de mutlu olmayı seçmişsen
seçimin yanlış sevginaz
ama şiirin güzel kutluyorum
Selami Ateş
...
Siz gerçekten bir meleksiniz.
Kurtuluş savaşının Melekleri....unutulurmu ki hemşirelerin memleket evlatlarının yaralarını sardığı günler...sakın ümitsiz olmayın.Bu vatanın sizlere çok ihtiyacı var.
Ümitsizliğe yer vermeyin güzel yüreğinizde.
Vazifeniz kutsal.Değeriniz büyük.
Benim gibi düşünen çok yürek var bu Vatanda...emin olunuz.
...
Saygı ve selamlarımla.
TÜM YORUMLAR (6)