sonra seni sevdim işte
hiç bilmedim
hiç bilmeden
hiç almadan sevdim seni
daha doğrusu seni severken buldum kendimi
ne zaman olmuş tu
hangi ara hangi bakışta olmuştu
hatırlamıyorum bile
sadece ben var olmuştum
ve seni taa o zaman dan beri seviyordum.
bir insan nasıl bu kadar tanıdık ola bilir ki
annemden atamdan bile daha yakın dın say ki.
bir o kadar tanıdık geliyordun.
hani annemi babamı yıllar yılı bilmesem
seni daha çok tanıdığımı
onlardan önce var oldugunu söylerdim.
bu aklıma geldikçe sen
bendeki gülümseyen yer yüzüm değil
daha içlerden daha derinlerden
bu gün fark ettim daha
seni sevince gülümseyen yer
ruhumun en ortası
sanki kaşımdan gözümden önce biliyordu seni.
bu kadar beklemek
hemde seni
hangi adaletin işi.
insan kendini neden yarısın dan
alıp gözlerine satar ki.
ve belkide bu yüzden
ne elim
ne yüzüm
ne gözüm
sadece ruhum darıldı sana..
bizi anlaya bilir misin diye kafa yormayacağız sana
hissedeceksin nasılsa.
bir zaman sonra
ruhunun nasıl yırtıldığını
ve hiç bir şeye değmeyecek olduğunu.
şimdi nasıl mı anlamıyorsun bizi
sevgili senin daha kalbini tam kırmamışlar ki
bizi hatırlayacak kadar yara almamışsın daha
Kayıt Tarihi : 30.11.2014 04:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
halay ürünüdür anlamak için yada kavraya bilmek için öncelikle halay çekin.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!