Bu Gün Şiiri - Burhan Sevimligil

Bugün kötüyüm! Yeter be felek gelme üstüme.
Sesime ses değse, çığlık oluyor bedenimde.
Bulutlar bile ağlıyor, benim bu hasretime.
Gökyüzü isyanını haykırır,kahbe kaderime!

Tepelerin kar beyazı oldu saçları gidişinden.
Güneş gizler o koca gülüşünü,sensiz şehirden.
Sokaklar boş,caddeler boş,kaldırımlar derken.
Sensiz lanetli bu şehir,dön gönlümün baharı!

Karanlıklar çöktü gülüm,ansız gidişle şehrime!
Hiç birşey değişmiyor yanmakla; düne,bugüne.
Yeter be gönlüm,bu hasretle bekleyişler kime.
Zaman varken unut,yeter artık bekleme.

Herşeyi sana yazdım kar bayazım,herşeyi.
Sensiz geçen bu ömrümde,herşeye de seni.
Belki ağzımdan duyamadığın o iki kelimeyi,
Bakışlarla haykırdım zalim göremedin mi?

Ben yaşarken ölmüşüm de ağlayanım yok anne!
Dert benim,keder benim,sevda benim kime ne.
Kimseye değil bu isyanım,gülmeyen kaderime.
Boş ver be gönlüm, bu derde de güler geçeriz!

Hangi gözler var,bakmaya kıyamadığım gözlerinde.
Hangi bedene çarpıyor yüreğin! Ben sensiz divane.
Hangi gülüşlerde öldürdün sevdamı! Hangi gecede.
Hangi beden arar gözlerini,göz yaşları teneşirde.

Ne güldürdü,ne öldürdü sevdan süründürcesine.
Yıldızlar kadar uzak gülüşün sensiz ömrümde.
Bir ben kaldım,şu karanlık gecenin zirvesine.
Ne sensiz geceler söndü! Senssizliği de deneriz!