Bu Gönül Şiiri - Adem Ulutaş

Kırışmış buruşmuş bedene inat
Genceciktir canlı kanlı bu gönül
Dünya nimetinden etmez feragat
Yirmisinde delikanlı bu gönül

Zaman geçer o geçmeyen  çağ olur
Sevdiğine bahçe olur bağ olur
Bazen erişilmez yüce dağ olur
Kâh güneşli kâh boranlı bu gönül

Hep yeşildir olmaz sarı gazeli
Bakmaz bu gününe yaşar ezeli
Hoşlanmaz kötüyü sever güzeli
Bülbül gibi hoş lisanlı bu gönül

Aşılmaz denilen dağları aşar
Kendine münhasır alemde yaşar
Günü bayram eder sevinir çoşar
Çocuk gibi heyecanlı bu gönül

Elazığ da çayda çıraya seker
Sivasta halayın başını çeker
Oynar düğünler de kurdunu döker
Çalgı çengi mehteranlı bu gönül

Ne kanaat bilir ne yeter bilir
Sanır ki dünyada ebedi kalır
Vakit geldiğinde Adem' le ölür
Geçip gider kalmaz canlı bu gönül