Bu gönül 3... Şiiri - Hasan Belek 2

​Dünya bir gölgedir, gelip geçilir,
Sabır hırkasını, giyer bu gönül.
Zehir sunsalar da, şifa içilir,
Rıza lokmasını, yer bu gönül.

​İda’nın başında, bir beyaz nurdur,
Nefsi dizginlemek, en büyük surdur.
Kötü kokulardan, uzağa dur dur,
Gülün kokusuna, değer bu gönül.

​Abdi Bekirov'dan, miras bu vatan,
Çanakkale yatar, bağrında yatan.
Dostun meclisidir, gamı fırlatan,
Aşkın divanına, iner bu gönül.

​Bulutlar dağılır, güneş doğunca,
Zulmet ışık olur, nura doyunca.
Sıratın yolunu, ömür boyunca,
İman meşalesiyle, dener bu gönül.

​Akçay sahilinde, rüzgar eserken,
Umutsuzluk nefsi, kökten keserken,
Cümle alem bizden, umut keserken,
Hakk’ın kapısına, döner bu gönül.

​Sözü "Lâ" diyerek, özde bitirdi,
Menzile varmaya, sevda yetirdi.
Kul Hasan ser aldı, dosta getirdi,
Hasret deryasına, banar bu gönül...

Hasan Belek
26 12 2025-Akçay