Bu Gönlüm Bu gönlüm Şiiri - Mustafa Erol

BU GÖNLÜM

Ne varsa bu arzda, zerre ve kürre.
Her birinde seni, görür bu gönlüm.
Sığdıramam seni, arzda bir yere..
Ta Mahşere kadar, yürür bu gönlüm.

Tutsağı oldum ben, işte sevdanın.
Ruhen müdavimi, oldum duanın.
Adresi tek sensin, gönle devanın.
Aşktan mahrum kalsa, çürür bu gönlüm.

İmkânsızlık bilmez, bu gönlüm asla.
Aşkı silmez muhal, denen bir pasla.
Maşuk derdi ile, gezse de yasla.
Aşkla yanıp aşkla, erir bu gönlüm.

Cezanın her türü, yârdense eğer.
Zevkle çekilir hem, verilip değer.
Nur gibi ışık, verir dert meğer.
Yârin girdabına, girer bu gönlüm.

Bir değil bin ömrüm, olsa da benim.
Yâr uğruna feda, ruhumla tenim.
Olmadı ki asla, yârsiz bir günüm.
Ömrü yâr uğruna, verir bu gönlüm.

Mustafa EROL
09.KASIM.2015
Manavgat / Antalya