Bu Gece Ve Üşümek Şiiri - Ayfer Uçkun

Bu gece derin bir sessizlik
Bütün limanlarda ışıklar sönmüş
Eski bir türküye adanmış uzaklardan duyulan bir ağıt
Bir ses yansıyıp çarpıyor duvarlara
Bağırmak kadar derin bir sessizlik birikmiş dudaklarımın ucunda
Boş geliyor her şey
Ne oturup şiir yazmak ne de okumak sayfalar dolusu hayatları
Koltuğun ucuna masmavi bir deniz ilişmiş
Baktıkca büyüyor büyüyüyor kabaran sular ayaklarıma doğru
İrkiliyorum aniden sokağa bakıyorum
Gelen geçen hepsi gitmiş
Ne oldu diyorum kendime nerden çıktı şimdi bu can sıkkınlığı
Neden üzerime geliyor böylesine garip bir kaygı
Başımı soğuk suyun altına tutuyorum
Kendime gelmezsem çatlayacağım
Bir acayip sıcak bir gece bu
Ne çok seviyorum böylesine sıcak yaz akşamlarını
Ama ilk defa üşümek istiyorum
Bu sevdiğim yaz akşamları artık bitsin
Buz gibi bir kışa dönsün sadece bu gece
Üşümek istiyorum tir tir hem de
Soğuk beton üzerinde yalınayak yürümek
Dışarıdan gelen buz gibi havayı camı açıp içeriye almak
Bir bardak soğuk suyu elime alıp balkona çıkmak
Saatlerce yudumlayarak dünyaya bakmak
Buz gibi olmak beton üzerinde yalınayak ayaklarım
Şu koskaca dünyayı ellerime alıp ona defalarca bakmak
Üşümek buz tutmak
Sonra gelip soğuk bir yatağa uzanmak yorgana sarılmak titreyerek
Sonra sabahın gürültüsüyle uyanmak
Sevmeler kadar boş yalan bir gece bu
Özlemeler kadar korkunç
Yalnızlıklar kadar güçsüz kimsesiz ve çaresiz
Kendime hayatı anlatmaya hiç tahammülüm yok
Öğrendiklerim kadar mutsuz bir gecede
Kendine iyi bak diyorum kendime
Kendimi yaratan yine bensem
Kendine iyi bak
Hiç kimse duymayacak yitip giderken seslenişlerini
Aslında ben böyle değilim
Bu duygular hiç bana göre değil
Ben kahrolası bir karanlıktan kurtulmak için çıkmışım yola
Kar eylemez şimdi oturup ağlamalar
Bu gece için hiç değmez
Bu sözlerim birazda sana
Bak göreceksin yarın yine bildiğin o ben olacağım
Sadece bu gece üşümek istiyorum dişlerim zangırdarcasına