Bu Gece Nazım'ın Kıyısından Geçiyor

Bu gece Nazım’ın kıyısından geçiyor;
Senli arzuların yürekten kopardığı kelimeler.
Kâh mavi gözlü bir devin minnacık bir kadına sedası,
Kâh şairler şahı Üstat Necip’in
Şahsına münhasır edasını bürünüyor;
Birbirinden bağımsız ve tek heceye bağımlı;
Sen kokan tüm kelimeler.

Kâh Akif’in kalemi ile bülbül oluyor;
Hayalinin derin müteessiri; yürek sızılarım
Kâh Namık’ın vatan ve özgürlük sevdası;
Gözlerinin cennetine esaretlerim.

Bir kulağımda;
Ahmet Arif’in ruhuma dokunan fısıltıları,
Bir kulağımda;
Arif Nazım’ın haykırışlarıyla yol alıyor,
Sevda”n” yüklü kelimeler; yüreğime.

Bu gece bir bir siliniyor;
Aşkın tasviri ile dolu sahifeler.
Yeniden anlamlanıyor Gözbebeklerinde;
Aşka dair kelimeler.

Bu gece Nazım’ın kıyısından geçiyor;
Senli arzuların yürekten kopardığı kelimeler.
Fırtınalarla cilveleşen;
Arsız ve acımasız dalgalara gebe maviliklerde.
Katran karası geceye
Ve kıblesi belirsiz secdeye rağmen
Yol alırken şevk ile Yunus’un limanına.

Bu gece bütün şairlerin kalemi,
Ve bütün âşıkların;
Vuslata dair kelamı ile…
Bu gece Mevlana’ya;
Şems’in davetsiz ziyareti
Ve zamansız,
Mekânı belirsiz hicreti ile…
Bu gece;
Dünya ile “talak”ın sebat dolu iddeti
Aşk denen muammanın sonu belirsiz sireti
Bu gece;
Rahmani bir sevdanın umut ve şevk(ati) ile,
Yol alıyor yüreğim, yüreğine…
Açık tut bütün kapılarını….