Bu Gece Cezalısın Şiiri - Turgay Kaygı

elbette tanıyacaksın beni
hep duyduğun benim sesimdi geceyarıları
hep dilinin ucuna gelen isim benimdi

aynı topraktan geldik seninle biz
aynı yağmurlarda ıslandı tenimiz
baktığımız yönler hep aynı
o yüzden
göremedik birbirimizi belki de...

sen ağaçların arasından gelen fısıltıyı
‘rüzgar’
sandın,
bense
masanın altında bulduğum kağıdı
‘boş’...

hep yanıldık...

ah! ah!
gel gör ki
kaçmaya başladığın noktaya
dönmüş gibisin
katettiğin yol: birdünya
ama dünya yuvarlak be güzelim
piç bu dünya piç!

kaçacaksın daha!
kaç!
nereye kaçacaksan!
kaç da
kaç bucak olduğunu gör evrenin!
ben beklerim yine
dert değil
benim alnıma kazımışlar beklemeyi
senin
alnına kazıdıkları gibi kaçmayı...

ağlama yağmur diner! ağlama!
hep olur böyle
“artık geriye dönmeliyim! ” dersin
o andan sonra
ağır gelir sırtındaki torba
-hiç taşımadıysam da
iyi bilirim-
içinde ne olduğunu
o andan sonra merak edersin...

iç boşver iç!
kandırma kendini yağmur diner
bu elimdeki şemsiye
benim sanma!
altına girdiğim şu yorgan gibi emanet!
sahibi gelse alsa
kalırım yağmurda, yağmur diner hadi neyse!
ya
yorganı çekerlerse üstümden
kendimle başbaşa ne yaparım!
ya
gelirse vakitsiz
şişenin dibi!
ya
“kalk git artık! ” derse meyhaneci
ya
kalkıp biri
aşkederse tokadı
bizzat senin elinle
ya
o
boş sayfada
yazılmayı bekleyen sen
sen
değilsen
ya
benim için
diğerlerinden
farkın yoksa hiç!
senin için
benim
diğerlerinden farkım
olmadığı gibi!

yaklaş,
dinle:

Uzağa,
Benden yarım dünya öteye git!
Ne olur uzaklaş!
Ne olur
Bozulmasın aramızdaki denge!

Ben burada
Bu yorganın altında
Seni bekleyip bir yandan
Bir yandan da
Cinayet planları kuracağım
Hain hain
Şu ‘yalnızlık’ denen pezevenge!

(inegöl, 31.10.2003)