Bu gece: İçimde bir mahkeme kuruldu.
Sanık: Kalbim.
Suç: Seni unutamamak.
Ve hâkim de benim,
Üstelik kararı çoktan yazmış gibi
Seviniyordu ellerim.
Çünkü seni severken Tanrı’ya dualar etmiştim.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta