Bu Gece Ben de Kal Şiiri - Serdar Erdemir

mevsim bahar,hâlâ üşüyor ellerim
titriyor yüreğim,
kendimde değilim
nedensizim, kim bilir
belki de kimsesizim
derdim sevda yükü olsun,dilim lâl
çekemem ben bu feyzi artık, durma gönül/
hakkın neyse al
perişanım, ne olur bu gece ben de kal.
yolun uzun biliyorum
vakit geç oldu,hava kararmakta
dilersen yanında geleyim
trenle yollar uzarda uzar
vapur harcın değil,seni deniz tutar
uçakla yükseklik korkun var
migreninde cabası
kul kölen olayım; bu yolculuk/
yalnız çekilmez ben de geleyim
varsın ellerin, ellerime değmesin
gitme
yada bu gece ben de kal
var bakma yüzüme, kıvrıl da yat
uzan yatağına uyu rahat rahat
bırak bu gece senli kalayım
sevdana aşkla kanayım
sonra hakkım olan
yalnızlıklar rıhtımında bir yer bakayım
mevsim bahar,hâlâ üşüyor ellerim
buğulanıyor gözlerim
mimar değilim bir hayatı sil baştan çizeyim
yıkma ben de sevdan köklü derin
bir an görmezsem
kahve rengi gözlerin
yanar tükenirim
yalvarırım gül tanem
bu gece, son defa ben de kal
yada ben de geleyim
bu yolculuk yalnız çekilmez bilirsin
gitme
gitme ben sensiz bir hiçim
valizim dünden hazır,beyazlar içindeyim!

18/ 04/ 2006
İstanbul - Taksim