Sessizliğe yumdum gözlerimi erkenden
Kabahat aramam ki kimseden bu gece
Yorgundu gözlerim yatağa doğru giderken
İyi geceler de diyen olmadı bu gece
Kapandı gözlerim ümitsizliğe ağır ağır
Duymadı kapanırken kulaklarım oldu sağır
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?