Bu Gece Şiiri - Mehti Aslanboğa

Pamuk gibi ellerini tutarken
Dokunsa kalbime bir melek eli
Annem değildi seslenen bu gece
Soğuk soğuk her tepeden bu yerler
Avucumda kumdan donmuş kaleler
Azrail mi tüm geceyi kaplayan
Ruhum değil celladıma dayanan
Korku değil acı kalır içimde

Kımıldamaz rüzgar esse de güller
Kokusu yok bu korkunun bu sesin
İncinmişse al yanaklı bu bebek
Her feryatta bu dağlara kar yağar
Her baharı kışa gebe bu semtin
Suyu soğuk gece ıssız bu şehrin
Anam gider babam da var yanında
Bir yetimsem kırılmıştır kanadım
Ruhum doymuş acılara bu gece