Ağıtlar yakın ruhumun yalnızlığına, aşıklar duysun adımı, gezinirken aşkın kıyılarında..
Hissettiğim acılarımı bastırsın diye, son sigaramı sol göğsümde söndürdüm bu gece..
Saatleri, dakikaları, hatta saniyeleri sayarak sabahı beklemeyi bıraktım artık..
Kim bilir, diyebilseydim, beni herkes gibi görme diye kaybolmazdım belkide..
Gecenin bir vakti, ya şu gönlüme dur diyebilsem, sesini duysam, durulur mu gönlüm..?
Gecenin hüznü, silinir mi gözlerimden..?
Yalnızlık duvarları içinde koştum, düştüm ağladım..
Hangi yöne dönsem, bir sessizlik aynası..
Ey benim sessizliğimin yankısı;
Yokluğun buz gibi..
Ne çok mühür vurdum, her üç noktanın önüne kalbime saplanan hasretini..
Yine, neyi bekliyorsunuz?
Bırakın, bırakın yansın bu gece de
Sensizlik zerzelesinde..
Kayıt Tarihi : 7.5.2023 02:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!