Bu Gece Şiiri - Mecit Aktürk

Bu akşam sürgüne gönderdim usu
Mehtabı perdeyi açarken gördüm
Ayın hiddetinden korkan kâbusu
Ardına bakmadan kaçarken gördüm

Hayâlî nağmeler sunarken udum
Mest etti daha ilk aldığım yudum
Umut deryâsına dalıp uyudum
Ye'si bir köşede nâçarken gördüm

Hadsizdi sevincim, ufkumun eni
Yatağa sığdırdım koca evreni
Mazide kaybolan bendeki beni
Etrafa tebessüm saçarken gördüm

Saatin üçüydü belki de beşi
Gezdiğim yerlerin yoktu bir eşi
Şuası buz kesen küskün güneşi
Bahtımla kol kola geçerken gördüm

Âlemi seyrettim bir kuş bakışı
İlâhi tondaydı her bir nakışı
Koydular önüme yaz ile kışı
İçinden baharı seçerken gördüm

Bir başka güzeldi rüyamın rengi
Pembenin dozajı, tozu, ahengi
Kartallara karşı kazanıp cengi
Göklerde süzülüp uçarken gördüm

Akrep kölem idi yelkovan uşak
Zamandan beriydi yattığım döşek
Ektiğim hayaller vermişti başak
Kaderi yanımda biçerken gördüm

Çalınca gerçeğe kurulu saat
Kardan bir helvaya dönüştü o tat
Ardından seğirttim, seslendim... Heyhât
Puslu bir diyâra göçerken gördüm.