Bu Düzende Boğuluyoruz Şiiri - Döndü Dülger

BU DÜZENDE BOĞULUYORUZ....
Bir an kalamayacak kadar bitap düştü inandığımız ne varsa.
Şehrin kasvetinden, mazlumun iniltisinden,
Zalimin ensemizde hissettiğimiz nefesinden,
Boğuluyoruz artık.
Ziyan ettiler gün yüzü görmemiş heveslerimizi,
Kurban ettik onca yaptığımız emeklerimizi.
Şimdi güneş doğsa da ısıtmıyor,
Bahar gelecek ama beklenmiyor,
Sabah olacak ama umut kanatlanmıyor haldeyiz.
Öyle bir zamana hapsolduk ki,
Gözlerin feri söndü görmüyor,
Bozuldu dünyanın havası nefesler buz kesiyor.
El ele yürümek değil, dişini geçirmek hüner,
Zulme sessiz kalmak olağan,
Birbirine muhabbet derdest oldu.
Allı morlu rengarenk giyindiğimize bakmayın,
Yüzümüz gülerken karalar bağlıyoruz.
Birlikte yaşanılası bu hayatı,
Taş duvarlar içinde bir başına tamamlamaya çalışıyoruz.
Elini sallasan değdi insanlıktan nasibini almayana da,
Ulaşamadık bir tek özü sözüne denk bir insana.
Şimdi şiirlerden hüzün damlıyor,
Aşklar gömüldü sesi çıkmıyor,
Gönüller acıdan başka hiç bir şey hissetmiyor.
Akıl almıyor, ruhumuz fevaran ediyor.
Biz bu kirli düzende artık boğuluyoruz.
Yorulduk bu insan kılığında ki iblislerden.
Nefes alamıyoruz kokuşmuş zihniyetlerin tevellütünden...
Döndü Dülger