Bu durumun adı aşk değil Şiiri - At Kellesi

O kadını düşünürken
Saat iki
Geçmişimden heyecan uyandıran bir korkuyla
Yüzleşiyorum.
Sanki benden başka herkes
Mutluymuş gibi geliyor
Bu koku
Kuru inek pisliği, süt yanığı ve odun dumanı

Sabah erken kalkıp bahçeye gideceğiz
Akşamdan duş almışım içim titriyor
Sobanın başında kemiklerimi ısıtmalıyım
Kimsesizliğe alışmalıyım

Annem yemek babam bahçe için çuval hazırlığında
Ben
Kenarda işe yarama arzumu henüz yenmişim
Amcam belki de hala hayatta

O zamanlar ben
Ölmeyi hak etmeyen nazlı bir çocuğum
Hala ölmeyi hak etmeye azmediyorum
Hala nazlıyım
Maalesef hala çocuğum

Saat iki
Karşı mahalleden köpek havlamaları
Hastaneden feryat çınlamaları
Beynimi kemiren bu umutsuzluk
Bir manzaram güzel
Bir de hayalin
O da kararma emareleriyle fingirdiyor

Ben pekmez sevmem
Annem babam pekmez kaynatıyor
Taşan köpükler yanan odunları öpünce de
Tam bu koku
Kuru inek pisliği, süt yanığı, odun dumanı

Durgun bir suyu izler gibi
Gereksizce seni düşlüyorum
Şehir ayaklarımın altında
Atlasam şuradan sanki üzerinde koşturacağım
Hayır
Çivileme düşersem bacaklarım omzundan çıkacak
Sen yanımda otururken
Yüksekten korkuyorsun
Otuz metre
Yanakların kızarmış
Kalbin hızlanmış
Sırf yanımda olduğun için
Haz duyuyorum

Üzerinden aylar geçti
Bu durumun adı aşk değil
Ben hala işe yarayamamanın acısıyla
Yalnız (sadece) ve yalnız (bir başıma) hayal kurabiliyorum, Çığlık atan martılara da sövebilirim
Martıları seviyorum,
Sen koltuğa oturmuşsun
Ben yüzü koyun kucağına uzanmış
Beline sarılmışım
Annemden şefkat
Babamdan merhamet yontuyorum