Bu Dünyanın Tadı Şiiri - Bertolt Brecht

Soğuk bir yel esiyordu dört bir yanda
Geldiniz dünyaya bir gün minnacıktınız
Üşüyordunuz ve çırılçıplaktınız
Sonra bir kadın sardıydı sizi kundağa
Ne çağıran vardı sizi ne görmek isteyen
Kimsede çıkmamıştı arabayla aramaya sizi
Yoktu burada tek kişi sizi tanıyan
Sonra bir adam tuttu güzel bir havada elinizden
Hiç bir borcu yok size dünyanın
Gitmek isterseniz paçanızdan kimse tutmaz
Birçok insan sizi hiç umursamazken
Ne çok çocuk ağlayacak ardınızdan
Soğuk bir yelin estiği bu dünyadan
Göçüp gideceksiniz bir gün
Hepiniz kırık dökük
Anlarsınız ne kadar severmişsiniz dünyayı
İki avuç toprak üzerinize dökülürken