Bu dünyada neyim kaldı Şiiri - Mertkan Özel

Bu dünyada neyim kaldı
Bir gömlek, bir gölge belki
Ne sevdiğim yanımda
Ne giden geri döndü

Bir çay demler gibi kolaydı ayrılık
Ama içmek zehir
Tadı hep eksik, şekeri yok
Yanında oturan da gitti
Kupası boş kalan da ben

Bir mezar taşı gibi duruyor bazı hatıralar
Üzerine eğildikçe ağırlaşıyor
Daha çok susuyorum
Çünkü konuşsam
Dilim değil, kalbim kanar

Bir vakitler sevdiğim sokaklar
Şimdi tanımıyor beni
Ne çocukluğum gülüyor bir duvarda
Ne geleceğim çağırıyor bir pencereden

Her şey tamam gibi
Ama ben eksik
Çünkü insan
kendini kaybedince
hiçbir şeyi bulamıyor artık

Bu dünyada neyim kaldı?
Soruyorum bazen gökyüzüne
O da cevap vermiyor
Demek ki
bir tek suskunluğum kalmış
bir de adını anmadan yandığım insanlar