Bu Diyardan O Diyara

Ben gidiyorum gülüm
önceden gidenler gibi
aheste aheste
bu diyardan
o diyara
kendime küskünüm yalnızca
haberin olsun
kırgın değilim kimseye
hele sana hiç değil
kırılmak
onulmaz bir yer edinir
kalbimin kuytu köşelerinde
ya ben anlayamadım
sevdiğimi
sevgimi bağlayamadım
sevdiğime
ya da sevdiğim beni
anlayamadı
sevgisini bana
bağlayamadı
bir haller olduğu kesin
yeni değil
bir kor misali
en girift bilmeceyi
çözümleyen zihnimle
bir türlü bu düğümü
çözemiyorum
anlaşılamamak
anlaşılmamak
sevdiğince
acı değil
ızdıraplar gün boyu
ilkbahar canlılığında
hep tazeliğini korur
ve bir cemre misali
kavurur tüm benliğimi

bilmem ki
ben kırkını çoktan aştım
ömür payemin
kendimde olanın
olmasını
olana dek
beklerken
ne çare
hesapta olmayan
hatalarımın
kayıttan düşüşünü
görecekmiyim
bana acı veren
tenimi ıslatan
bu duygu
ve bu duyguyla
hüküm ferman oluşumun
siluetini görecekmiyim
Ölümü daraltan yollarda
kayıtsız dolaşmak
beni nereye sürükleyecek
bilemiyorum

O diyar...
O diyar...
perdelerin kalktığı
siluetlerin yokolduğu
ve sen
hakikatin ana yurdu
sözün bittiği yer
konuşmaya
ne hacet
ben çoktan sustum
kelimeler sustu
gece sustu
ve huzur
kayda geçti.