Bu dil.. Şiiri - Hüseyin Demircan

bu dil atalardan bize belkizar
sahip olma vatan böldürür bu dil
muhatap sevinir veyahut kızar
en ufak bir hatan öldürür bu dil

bu dil mabedini sanma çanlatır
ya meydan sulh eder yada kanlatır
canın sıkkın ise fıkra anlatır
o asık suratı güldürür bu dil

köprü geçene dek mecburen öyle
ebe ve dedenin selamı söyle
" sen bilin" deyip yağ yakınca şöyle
düşmanını yola geldirir bu dil

yanıt ver asker de devren Erola
niye bu şahsına dünya dar ola
yani hatırlama eğer parola
muhtemelen postu deldirir bu dil

fırıncı ile hiç yoksa da akit
dersin "aç geziyor evde ki ak it"
duygu sömürüsü yaptığın vakit
bir parça ekmeği dildirir bu dil

ağzın laf yapıyor kapıp ihale
evlenip vasıl ol Ebru Nihale
"dörde dek caiz" de.. meskun mahale
hali ahvalini bildirir bu dil

olsa da çok laf söz başım da belam
insan en azından vermeli selam
arada eyleme iki çift kelam
gönül defterinden sildirir bu dil

eller kaşık çalar yağlı aşlara
bulanır gureba gözü yaşlara
nasihat verir az büyük başlara
hicvederek taşlar saldırır bu dil

bir kaç kafiyeli sözcüğü bulan
kendini feriştah ediyor ilan
şairim diyerek geçinme ulan
boyunun ölçüyü aldırır bu dil

adeta portakal elmadır o yar
kim güzel konuşur kabuğu soyar
aksi hal talibi baktı ki hıyar
adamı ortadan kaldırır bu dil

olma asimile açarak gözü
şu senin lisanın gerçek bal özü
sokma içerisi ecnebi sözü
cenaze namazı kıldırır bu dil

eğer çoşkun sular gibi akılmaz
peşine bir okur filan takılmaz
ayinesi iştir lafa bakılmaz
hokkaya diviti daldırır bu dil..