Bu Deprem... Şiiri - Faik Sarıca

Erken biten kış mı, erken gelen yaz mı?
Neden Şubat ayında içimiz yandı?
Öyle bir acı ki dünyayı sardı.
Asrın felaketi oldu bu deprem.

Maraş'ta Zübeyde altı yaşında.
Aklından çıkmadı kardeşi Talha.
Tam altmış beş saat kaldı enkaz altında.
Kardeşi kardeşten ayırdı bu deprem.

Bu nasıl baba, bu nasıl sevda?
Ölen kızının elini bırakmadı hala.
Mesut baba ile kızı Irmak buluştu sonunda.
Babayı kızından ayırdı bu deprem.

Hangisini anlatayım, hangisini yazayım.
Yüreğime derin, derin mezarlar kazayım.
Birini, beşini değil, hepsini birden sarayım.
Seveni sevenden ayırdı bu deprem.

Bir kez değil, iki kez salladı vurdu.
Binlerce yaşlısı genci Rabbine döndü.
Çürük binalar mezarları oldu.
Enkazı kana çevirdi bu deprem.

Yalnız evler mi yıkıldı ya hayaller?
Ağlayan öksüz bebeğe şimdi kim nenni der?
Çimentodan, demirden çalan ey müteaahitler!
Öksüzü, yetimi ağlattı bu deprem.

Bedenler emanet, hepsi Allah'ın.
Verirken sordu mu, alırken sorsun?
Öleceğiz hepimiz, ama bugün ama yarın.
Ölüme doyurdu, doyurdu bu deprem.

Biz ne afetler yaşadık, buda geçer elbet.
Yaramız derin, birlikte saracağız, biraz sabret.
Bir olduk kenetlendik ama haini, hırsızıda not et.
Faikin sinesini de vurdu bu deprem.