Bu Davadan Dönersem Şiiri - Zeki Günay

Hep kalbimde yaşattım, yıllarca ben seni,
Rabbim insan susarken, sen duyardın beni.
Zulüm yıpratamaz, yarttığın bu bedeni,
Ben bu davadan dönersem, namret olayım.

Çocukken dua eder, beni sen korurdun,
En ümitsiz anımda, beni sen bulurdun.
Nereye bakarsam, sen orada olurdun
Ben bu davadan dönersem, namret olayım.

Secde mi? edince, acı mı? unuturdum,
Gözyaşımı elim, tenimde kuruturdum.
Taş yaştıkta bile, kendimi uyuturdum,
Ben bu davadan dönersem, namret olayım.

Yıkık ev içinde, düşmanın ayak sesi,
Ensemde sırtımda darbenin o nefesi.
Benim için hazırlamış, kafir kafesi,
Ben bu davadan dönersem, namret olayım.

Sanmayın Kul Zekiye, odalar karanlık,
Zindanlar hazreti Yusuf ile rahatlık.
Rabbim olsun yeter, bana her yer ferahlık.
Ben bu davadan dönersem, namret olayım.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY