Bu Dağlar Şiiri - Ahmet Kaytancı

Bu dağlar ne karlar gördü
Ne fırtınalar, ne yeller
Ne ayazlar, ne seller

Bu dağlar ne depremler geçirdi
Ne geceler geçti üzerinden
Ne güneşler
Ne kokular saldı etrafına bilir misin?
Kargalar, kartallar, leşler

Bu dağlar ne yalnızlıklar çekti
Rüzgarın ıslığından başka ses duymadan
Ne geceler geçirdi
Kimsesiz, soğuk ve yorgun
Bir saniye bile uyumadan

Bu dağlar ne akrepler besledi bağrında
Ne yılanlar, ne çıyanlar
Saymakla bitmez ki
Sırtından geçinip de böğrünü oyanlar

Bu dağlar ne çiçekler açtı
Menekşe, lale, sümbül kokan
Ne geyikler dolandı üzerinde
Ne katırlar tepindi
Ne akbabalar göründü yamacında
Ne şahinler uçtu

Bu dağlar ne sırlar gizledi
Bazen bir kayanın duldasında
Bazen bir ağacın kovuğunda
Bazen da dumanların içinde

Bu dağlar ne sevdalar gördü
Katıksız
Ne aşklar yaşadı
Karşılıksız
Bakma küheylan gibi kudurduğuna
Bu dağlar sensiz
Bu dağlar kimsesiz