Bu da BİR ANA..ikinci Bölüm..

O da yanmış evlâdına..biyerleri yandığında,
Hep ağlamış,oğlu,kızı,torunu ağladığında…
Kâlbinden söküp-atmamış,artık büyüdüler..deyip;
Kahırlar etmiş,üzülmüş,herbirirni andığında…

Onlardan birer hatıra duruyormuş sandığında..
Gözyaşını tutamazmış,zaman-zaman baktığında…
Kendi bir lokma yememiş..Yavrularım doysun..deyip;
Boğazına düğümlenmiş,suya ekmek bandığInda…

Kimselere açılmamış kâlbi kan ağladığında…
Yorganı başına çekmiş,gözyaşı çağladığında! ..
Hep,sessiz çığlıklar atmış! ..Kimseler duymasın..deyip;
Zavallıcık,yorgun-bîtab yatağa uzandığında…

Meyhanelerde ziftlenip,çamurlara yattığında,
Ayyaş koca,ortalığı birbirine kattığında!
Bir sitem bile etmemiş..O,BENİM KOCAMDIR..DEYİP;
İçkı-kumar borcu için,altınları sattığında…

Sofrası geciktiğinde,ya da yemek yandığında…
Ellerini bağlayarak,bodruma kapattığında! ..
Boynunu büküp,katlanmış..Nolur insaf et! .demeyip;
Sade Allah’a havale etmiş,dayak attığında! …

Altı kürtaj,beş de doğum…Her doğumu yaptığında,
Bebelerini emzirip,şilteye yatırdığında,
Hepsini bağrına basmış,ALLAH’ın yeteeeer! .demeyip;
Yavrularını doyurmuş,kendisi aç yattığında…

Acımasız ayyaş herif! ..tepesi her attığında,
Bir itiraz edememiş,canından usandığında…
Bu da ALLAHIN bir kulu,bu da bir CAN’dır..demeyip,
Don-paça sokağa atmış! ..gecenin bir yarısında
-ERDEK