Bu Çağ Bir Ceza Şiiri - Ahmet Tayar

Kir pas içindeyken görülmez nimet,
Belden alta düşmüş bu çağda iffet,
Hakk tanınmaz olmuş, kula esaret.

Varlığın içinde çekilen yokluk,
Vahiy gibi olmuş kullara kulluk.

Batılı önüne seren bir sistem,
Çalana çaldıkça veren bir sistem,
Doğruyu dürüstü yeren bir sistem,

Baştan aşağıya engin cehalet,
Bu çağda kalmadı bitti mutemet.

Hazine yol olmuş bekçisi seyyah,
Senden çıkar yoksa haline eyvah…
Yaratmış kağıttan insan bir ilah,

Kendini tanımaz olmuş kibirden,
Doğruyu unutmuş her gün tezvirden.

İnsanlık boş geçen zamana esir,
Duymak istediği yalana esir,
Kendi yarattığı bir hana esir,

Küstah ki insanlar hem de ne küstah,
Yüzüne tükürsen derler eyvallah.

Kim haçlı kim mümin o belli değil,
Cebi dolu olan fakirden sefil,
Babası oğluna olmuyor kefil,

Kırıntı yok ne sevgi ne de güvenden,
Dünyanın çivisi çıkmış eksenden.

Dostluğun adı var bir iki günlük,
Aşk denen mukaddes aleni günlük,
Ülküye insanlar fedai günlük,

Koskoca insanlar mutlu masaldan,
Yolları açanlar dönüyor yoldan.

Herkes düşman şirke aşık bir puta,
Ne oldu töreye ne oldu kuta?
Ne de hasret kaldık bizler umuda,

Beyaz bile olmuş bu çağda gri,
En delikanlısı bu çağın eğri.

Kavm-i necip nasıl düştü bu hale,
Doğrudan ayıran bu rücu hale,
Zalim karşısında upuslu hale,

Tasaya gerek yok bu çağda zira;
Çağ başlı başına büyük bir ceza…