Bu Büyük Millete İhsan Âkiftir

BU BÜYÜK MİLLETE İHSAN ÂKİFTİR.

Şâir diye çıkma meydan utanır,
Söz bilirim sanma irfan utanır,
İyilik çok deme ihsan utanır;
Şiir meydanında irfan Âkiftir,
Bu mümin millete ihsan Âkiftir.

Aklı-fikri millet din devlet işi,
Millet çok perişan, zehrolmuş aşı,
Sabırdır biliyor her işin başı.
İstanbul kazansa kepçe Âkiftir.
Düşmana paslı kelepçe Âkiftir.

Baytar idi zâhir, tahsili böyle,
Mahâret bir değil hepsini söyle,
Arabî dilinde bulunmaz öyle;
Hem hatîp hem şâir olan Âkiftir.
Vatana bakıp ta solan Âkiftir.

Devlet-i Aliyye un ufak olmuş,
Ulu çınarlara baykuşlar konmuş,
Ona kalan nasip acıklı sonmuş;
Gün be gün eriyen bedbaht Âkiftir,
Baş aşağı düşen bir taht Âkiftir.

Acı ona oldu ayrılmaz bir dost,
Devlet düştü, imdi sahipsizdir post,
Ülke yağsız kuru tatsız tuzsuz tost;
Aç, yoksul, kimsesiz kalan Âkiftir,
Soluğu cephede alan Âkiftir.

Eskiden gitmişti Berlin'e Necd'e,
Vatan denilince gelirdi vecde,
Başını eğmazdi olmasa secde.
Küçük bir karada kalan Âkiftir.
Şanlı mazilere dalan Âkiftir.

Ümitsizlik onun semtinden uzak,
Şeytan yeis üfler, hazırlar tuzak,
"Gel Müslüman! Yeni bir tarih yazak"
Deyip cephelere koşan Âkiftir,
Hutbede çağlayan coşan Âkiftir.

Çanakkale oldu geçilmez kale,
Duygu harf harf oldu döküldü dile,
Koca bir donanma geldi, nafile;
Hinduya yamyama cevap Âkiftir.
Dualı dillere sevap Âkiftir.

İlk meclis açıldı mebuslar geldi,
Âkif'i Burdurlu mebus gönderdi.
O boş duramazdı o bir önderdi.
Daim kıpır kıpır coşan Âkiftir,
Vatan için sel sel taşan Âkiftir.

Yazdı şiirini tüm millet için,
Şanlı ordu için, memleket için,
Şehit gazi için, metanet için;
Tüm şanlı tarihi saran Âkiftir,
Mutluluğu buldum sanan Âkiftir.

Kükredi gür sesle herkese: "KORKMA!"
Bayrak! Sevin, gül, eylen çehreni ÇATMA!
Kardeş! Sahip çık vatana, sakın ha SATMA!
Herkese akıllar veren Âkiftir,
Maziyi atiyi gören Âkiftir.

Nasihatler duydu: Şimdilik korkma!
Gene de git burdan arkana bakma!
Kendinle birlikte bizi de yakma!
Bu kez şerden korkup kaçan Âkiftir,
Mısır'a yelkenler açan Âkiftir.

Mısır zor memleket cefa gam yükü,
Bastı taş bağrına Arnavut Türk'ü,
İstersen yüzlerce acılı öykü,
Onlardan birisi olan Âkiftir,
Gün be gün benizi solan Âkiftir.

Korku ile özlem at başı yürür
Özlem onu Payitaht'a götürür,
Her gece rüyada vatanı görür,
Hicran ateşiyle yanan Âkiftir,
Vuslat şerbetiyle kanan Âkiftir.

Vardı İstanbul'a perişan hasta,
İslâm gitmiş diye nicesi yasta,
Acıdan başka yok kalan mirasta,
Gece "ölüm" "ölüm" diyen Âkiftir,
Rüyada ak kefen giyen Âkiftir.

Ruh edildi teslim yüce Allah'a
Kasten hiç girmedi hata günaha,
Gitti Âkifimiz boş kaldı saha;
Gençlerin dilinde dua Âkiftir,
Kabrin şehitlikte yuva Âkiftir.

Çilen çok fazlaydı ödenmez hakkın,
Hicret değil senin vuslattır hakkın,
Yüce Allah bilir cennettir hakkın,
Cennete sorgusuz dalan Âkiftir.
Orada tüm hakını alan Âkiftir,

Abdulhamit Birışık
27 Aralık 2020, Üsküdar