Bu Bir Veda Şiiri - Aysel Gülmez

Bu bir veda
Anlamadın mı hala
Çevirip yüzümü yeni ufuklara
Gidiyorum ben

Bu bir veda
Dağların yamacında bir gelincik edasıyla
Öyle yalnız, öyle kırılgan öyle narin
Kopmaya hazırken yapraklarım
Küçücük bir rüzgarla
Sana inat
Kalacağım ayakta

Bu bir veda
Gözlerime bak anla
Hayatın tüm renklerini sana bırakıyorum
Tüm kanayan yaralarımla
Kırgınlıklarımla ben
Gidiyorum

Bu bir veda
Kırıyorum artık tüm zincirlerimi
Bu yanlış seçimlerden
Kırılıp incitilmekten
Yorgun yüreğim ve ben
Gidiyorum

Bu bir veda
Cansuyundan kopmuş
Kurumuş bir yaprak gibi
Savrulup hırçın rüzgarlarda
Gidiyorum
Elveda

Oysa ki
En büyük bağdı, sevgiydi
Neydi ki paylaşılamayan anlaşılamayan neydi ki
Kırdık, döktük hırpalandık
Yazık ki biz başaramadık

Ve yalnızlar sokağında bir adam ve bir kadın
Kaybettiler
Onlarda tüm kaybedenler gibi
Yorgun yürekleri,omuzlarında ağır yükleri
Tüm umutlarına veda ettiler......