Bu Bir Şiir Değildir. Şiiri - İlhan Kurt

BU BİR ŞİİR DEĞİLDİR

Mahzenlerimizde kör kütük sarhoşuz bu gün,
Burnumuzun ucunu göremeyiz, bir hoşuz bu gün.
Kalplerde iman kör; kâbus, akılda izan.
Dedikodu yaşamak, nefes almak zan.
Cami öksüz, mihrap yetim;
Minarede salâ, Müslüman’a Ezan…

Kur’an kılıfta süs- gönlü kırık- Müslüman’a küs…
Ahmak Mümin sarmışta sarmış, dürdükçe değerlenir sanmış…
Sükûnet suspus, itidal şamataya mahpus.
Konuşup anlaşmak da ne ki? Kavga tek çıkar yol!
Kâfire kalkmaz Müslüman’a inen kol…

Sanata körelmiş bakışlar!
Oysa Şii, Sünni, Türk, Kürt nakışlar…
Mescitler buz kesmiş ki, mümin kilisede kışlar!
Baş açık, baldır çıplak, örtü omza olmuş şal!
Ten pantolona dönmüş, ayakta çivili on santim nal!

Faiz yenir olmuş kredi sarmasında.
‘Aptallık’ yazar çalışma armasında.
Rüşvette dünya lideriyiz,
Hayâsızlıkta en kötüler karmasında.

Namaz etiket, secdede alna vurulmuş,
Makam dağıtılırken önce o sorulmuş.
Duyan; kıyam, rükû, secde yorulmuş.
Gelecek körebe, karartılmış evvel,
Ayarsız zaman, ölçüsüz cetvel…

Oruç, açlığa mahkûm midede;
Besmele, dudakta pelesenk.
Dünya Ahret’e müsavi, ah şaşkın ahenk!
Ne hercümerç ya Rab, küfür imana denk!

İbadet iskelet, sıyrılmış tenden ruh.
Kabuk öz olmuş; öz, kilitli sandıkta.
Erkek ebleh, kadın şımarık ve şuh!
Çürümüşlüğün kuralı budur anladık da,
Sağlamım deyip susana yuh!

Ne söylesek boş, biz de yolcusuyuz kervanın.
Başköşede değilsek de sakiniyiz eyvanın.
Rûz-i mahşerde vardır hesabı cürmümün;
Yalanlar içinde yalana, harcanan ömrümün.
Yuh sana ey ışığı bırakıp karanlığa koşan güruh!
Yuh sana ilhan Kurt, sana da yuh!

Ne mutlu kendini bu satırlarda bulamayanlara…